Leegland is alweer meer dan drie jaar geleden uitgekomen, dus is het heel leuk om nu een nieuwe recensie over de roman te lezen. Deze is afkomstig van Gillian Missinne op de website FantasyWereld. Hij geeft het boek drie sterren. Lees zijn recensie hier!
Gillian heeft de tijd genomen om Leegland zorgvuldig te recenseren. Dat deed hij omdat hij enthousiast was over Toen het water kwam, de prequel die ik scheef voor Welkom in de Broeikaswereld, de klimaatbundel die Johan Klein Haneveld heeft samengesteld. Gillian noemt mijn korte verhaal zelfs een van de toppers van die bundel. Leegland is volgens hem een goede roman, maar als SF-veteraan geeft hij wel enige feedback:
Leegland is zonder twijfel een goede roman, maar ik twijfel of ik het doelpubliek ben. Dit boek is een snelle hap, een reset-knop tussen zwaardere romans; of een ingangsboek tot sciencefiction voor diegenen die niet veel ervaring hebben met dit genre. De meerwaardezoeker komt hier niet aan zijn trekken en als veteraan van de SFF-wereld komt het voor mij net iets tekort. Desalniettemin bestempel ik het boek over het algemeen als goed en ben ik benieuwd naar de groei van de auteur en haar kunsten in het volgende boek; Zonderland. Ik hou jullie op de hoogte!
Als schrijver wil ik elke dag groeien en neem ik opbouwende feedback daarom serieus. Dat geldt ook voor de kritiekpunten van Gillian. En zijn positieve punten neem ik natuurlijk ook graag mee. Bijvoorbeeld deze opmerking:
De eerste acte worden afgesloten door een kort maar krachtige actiescene die middenstuk van de tekst inluidt. Als we het in tv-termen meten, zou het een perfect einde van aflevering 2 van de 10 zijn: een cliffhanger om iedereen definitief over de streep te trekken.
En natuurlijk deze:
Eens we de tweede acte gepasseerd zijn en we aan het einde toekomen, gaat de kwaliteit wel weer in stijgende lijn. De actie gaat weer iets sneller en zelfs de schrijfstijl wordt wat beter; er wordt echt sfeer geschapen. Er wordt meer beschreven, we zien gebeurtenissen vanuit verschillende oogpunten –een echte meerwaarde- en verschillende puzzelstukken vallen in elkaar.
Sinds ik Leegland schreef, heb me verder ontwikkeld als auteur. Dat is bijvoorbeeld te merken aan Toen het water kwam: dat verhaal schreef ik toen Leegland al in de boekwinkels lag. En met Zonderland heb ik weer een stap vooruit gezet. En dat is ook goed: als schrijver blijf je leren en jezelf verbeteren. Eigenlijk vind je zelf dat een boek nooit echt af is. Ik ben dus heel benieuwd naar Gillans recensie van Zonderland, want lezers laten me weten dat ze dat boek sterker vinden dan deel 1.
Ondertussen schrijf ik door aan Anderland, waarmee ik weer een sprong vooruit wil maken. En dat moet ook: het slot van deze trilogie moet knallen!
