Vorig zomer kreeg ik het verzoek van Woonfriesland om een paar gedichten te maken voor hun nieuwe appartementencomplex op het oude kazerneterrein op Terschelling. Een eervol verzoek, dus ik ging aan de slag. Dit is het resultaat.
Sporen van zand De oude kazerne bestaat alleen als een vervaagde foto uit een vervlogen tijd. Tussen nieuwe muren achter fonkelende ramen gloren jonge dromen, wortelen oude bomen, als zilverwitte sporen van zand, in het licht van de maan en de roep van de Brandaris. Drie spreuken
Waar de branding altijd ruist thuis op Terschelling zet jij je laarzen bij de deur.
Zie de duinen ruik de zee thuis op Terschelling waar je voetstappen van zand zijn.
Thuis ben je pas als het licht van de Brandaris schijnt door de vensters van je huis.
