Mei was voor de meeste mensen nogal somber en nat, maar dat gold niet voor mij. Sowieso hebben we in het noorden behoorlijk geboft met het weer, maar dat terzijde. Mei was vooral een fantastische maand voor mij als schrijver. Zoals ik al eerder meldde, heb ik een heerlijke schrijfretraite meegemaakt en mocht ik een lezing geven in Gent. En dat was niet alles: samen met Maike van der Kooij mocht ik een lezing geven over ons boek Tussen de Dijken tijdens het sfeervolle festival Kleintje Borgsfeer.
Praten over mijn boeken is sowieso een favoriete hobby van me, bijna net zo inspirerend als het schrijven ervan. Dus als ik word benaderd om te komen vertellen, zeg ik eigenlijk altijd ja. Zelfs als ik die week in een stille bubbel zit te schrijven. Het werd daardoor wel een beetje een onrustige week (ik was ook nog jarig), maar ik kijk er met veel plezier op terug.
Maike en ik waren op 10 mei te gast in Borgsweer: dat is een dorpje onder de rook (letterlijk) van Delfzijl. Vanuit de prachtige boerenschuur waar dit festival werd gehouden, heb je uitzicht op de industrie en de windmolens van Delfzijl. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Petra en Jetty hebben al vaker een festival georganiseerd in hun dorp en dit was meteen de laatste keer. Na een flink aantal edities zijn ze allebei toe aan iets nieuws. Samen met hun vrijwilligers maakten ze er een prachtig evenement van. Zoals te zien op de foto’s hadden ze een prachtige zaal ingericht met niet alleen de gebruikelijke klapstoelen, maar met een comfortabele bank, fauteuils in alle maten en kleuren en zelf logeplaatsen met kussens.
Na een verrukkelijke maaltijd aan lange tafels in de zon (ja, zoals ik al eerder zei: in het noorden was mei een geweldig zonnige maand) namen Maike en ik plaats op het podium. Achter ons waren de schilderijen en portretten te zien die Maike maakte voor ons boek. Om en om vertelden we over hoe we het project zijn begonnen, over de gastvrije en warme manier waarop de Molukse gemeenschap ons heeft geholpen en over de geschiedenis zelf. Ik las een paar stukken voor en Maike liet een filmpje zien van Wim Ampak, die in haar atelier een lied zong over heimwee naar de Molukken. De zaal was ondertussen muisstil. Achteraf kwamen verschillende toeschouwers naar ons toe om te vertellen hoezeer ze onder de indruk waren van wat we hadden verteld.
Na afloop zaten Maike en ik dik tevreden achterin de zaal te genieten van de avond, de sfeer en ons boek. Kortom, een geweldig festival en heel fijn dat we er aan bij mochten dragen.
En ons boek? Dat is nog altijd gewoon te bestellen bij de boekhandel of onze uitgever!
