Naar het boekenbal!

Het stond al jaren op mijn bucketlist en afgelopen vrijdag was het zover: ik mocht van mijn uitgever Anton Scheepstra naar Het Boekenbal in Amsterdam. De auteur die de kaartjes had gekregen was ziek en toen mocht ik. Superblij natuurlijk. Omdat ik twee kaartjes had vroeg ik schrijfvriendin Inge de Bie mee. En dus togen we naar Amsterdam vrijdagmiddag: ik vanuit Groningen, Inge vanuit Nijmegen.

In ons hotel aan de Vijzelstraat ons snel omgekleed in rozerode outfits (dresscode) en hop naar het Rembrandtplein, waar het Boekenbal dit keer in nachtclub Escape zou plaatsvinden. Eerst maar wat eten, want we hadden een timeslot: we mochten ons tussen halftien en tien voor tien melden bij de ingang. Terwijl we genoten van ons eerste drankje die avond, trok een optocht van rozerood geklede VIP-schrijvers aan ons voorbij. Allemaal met een tulp in hun hand (later zag ik op de beelden dat het een soort mondje op een stokje was). Ik herkende Freek de Jonge, Splinter Chabot en nog een aantal hoofden waar ik niet zo snel een naam bij kon opdiepen uit mijn geheugen.

De rij

We rekenden af en liepen naar Escape om ons te melden. Dat was even een misrekening. We moesten achteraan sluiten, want geen VIP’s. Hoe dan ook, we liepen langs de rij, omhelsden schrijfvriendinnetje Annet Schaap, die halverwege de Halvemaansteeg was gevorderd, en sloten aan langs de Amstel, vlak voor De Kleine Komedie. Het was wel een beetje afzien, want het was een graadje of zes en we hadden onze snowboots en maillots thuis gelaten. Toch was de sfeer gezellig. Soms bleken we in de buurt van een VIP te staan, maar niet voor lang: VIP’s die in de rij stonden werden er door de organisatie uitgepikt en meegetroond naar een andere ingang. Waarschijnlijk die ene met de roze loper. Zo stond Peter Buwalda een poosje een paar meter voor ons, maar opeens waren hij en zijn partner verdwenen. Naar binnen of naar een ander feestje, ik heb geen idee. Na een uurtje meldde auteur Marcel de Jong zich op Messenger: ook hij had kaartjes van Anton gekregen en stond een meter of dertig achter ons. We zoeken elkaar straks op, beloofden we. Na anderhalf uur realiseerden de vrouw achter mij en ik dat we elkaar kenden: Anita Larkens heb ik ooit geïnterviewd voor alumniblad Broerstraat 5.

Naar binnen!

Na bijna twee uur kwam de ingang van de Escape in het zicht. De uitbater van een terras op de hoek van de straat deed verwoede pogingen om al die wachtende schrijvers weg te krijgen want zo kwam er niemand bij hem eten. Tevergeefs. Als een stroom verkleumde lemmingen schuifelden we door totdat we naar binnen mochten. Het was inmiddels half twaalf en de eerste VIP’s kwamen alweer naar buiten: op weg naar huis. Eindelijk binnen moesten we eerst nog langs drie vermoeide types die de QR-codes van onze kaartjes controleerden, de trap op, jas ergens op een kast gepropt (want de kluisjes waren allemaal bezet) en stoven we een bar in, waar het warm was en waar we zelfs konden zitten met ons tweede glaasje van de avond. Ons bal kon beginnen.

Het bal

En hoe het verder ging? Annet hebben we niet meer gevonden, maar we zagen wel tal van bekende Nederlanders in de disco en aan de bar. Achteraf blijk ik naast Heleen van Rooyen te hebben gestaan: ik zag de volgende dag een foto van haar in een roze baljurk. Lale Gul kwam voorbij, ik maakte een praatje met Thomas Oldeheuvelt en natuurlijk hebben we ook gedanst. Toen ging de telefoon: Marcel kon mij niet vinden. En ik kon hem onmogelijk verstaan want de muziek stond lekker nachtclubhard.

De bar

Na nog een rondje door verschillende zalen met overal uit hun dak gaande schrijvers, boekverkopers, acteurs en influencers keerden we terug naar de eerste bar, waar Marcel en zijn partner Lilian gewoon op een bankje bleken te zitten. Uitgeverij Passage toch even verenigd! Jammer dat we Roos Custers op de roze loper niet hebben gespot. We puften uit, namen nog een drankje, zagen radiopresentator Carl-Johan de Zwart in een knalrood Ajaxvest , Marcel van Roosmalen en Eva Hoeke liefdevol samen aan de bar hangen en daar was Anita Larkens weer, nu op weg naar de uitgang, want ze moest nog terugrijden naar Leeuwarden (waar ze goed is aangekomen meldde ze de volgende dag op twitter).

De afterparty

Om een uur of twee vonden we het welletjes. We vonden onze jassen terug, hielpen een licht aangeschoten man (type schrijver op leeftijd) om zijn kluisje open te maken, wrongen ons door de dampende massa naar de uitgang, namen elk een boek mee (de nieuwe van Auke Hulst, die de dag erna de winnaar was van het Beste Groninger Boek), haalden nog even een broodje kroket en stortten uitgeput in onze bedjes.

De day after

De volgende ochtend hebben we heerlijk ontbeten in ‘De laatste kruimel’, afscheid genomen op het Rokin en dat was het dan weer. Ik nam de trein naar Groningen met een audioboek op mijn oren (Jonathan Strange and mr. Norrell) en een hoofd vol leuke herinneringen. En is het boekenbal nu van mijn bucketlist af? Nee, niet echt, want eigenlijk moet je het boekenbal toch een keer meemaken in de Schouwburg, die dit jaar al bezet was. Wie weet…